Dichten in tijden van corona

Ik ken een topmens 

die heet Iedereen. 
Altijd goed, altijd perfect, 
ik volg hem waar ik kan
want Iedereen, 
dat is de correcte man. 

En als Iemand me dan vraagt
waarom ik dat doe? 
Dan antwoord ik: 
“Iedereen doet het
dus is het goed.” 

Maar wat als Iedereen fout was,
ook niet goed weet wat hij doet 
en Iemand heeft gelijk door hem 
in vraag te stellen. 

Wie ben jij dan, Iemand, 
om me zo’n leugens te vertellen? 

Ik kijk naar Iedereen 
want dat is hoe het hoort 
en Iemand… 
dat is die hele stille stem die 
Niemand heeft gehoord. 

Barbara Dot

Ken je dat machteloze gevoel waarbij jij de enige bent die de dingen op een andere manier doet en daar ook op nagekeken wordt terwijl iedereen de neus in dezelfde richting heeft omdat “iedereen het zo doet”?

Dat gevoel overvalt me de laatste tijd – volle corona en zo – vaker dus moest ik een manier vinden om ermee om te gaan. Het is meteen ook een manier om mensen een hart onder de riem te steken. Mensen die ook soms wat “anders” denken, waarbij we de termen “goed” en “fout” hier buiten laten. Iedereen denkt anders, niets is goed of fout, maar soms is het toch eenzaam aan de kant waar “Niemand” staat…

Ik hoop met dit gedichtje mensen die zich soms alleen voelen (ook al zijn ze door vele lieve mensen omringd) een hart onder de riem te steken. Iedereen voelt zich wel zo eens op een bepaald moment… een berichtje sturen en alles eens lossen, mag altijd 🙂

Veel liefs
Barbara

P.S.: Een ander gedichtje dat in deze tijden geschreven is, vind je hier. 
P.P.S.: … en omdat het verplicht is om te linken naar de overheidssite, verwijs ik er hier ook stilletjes naar.