“Nostalgisch geschrijfsel”

De Fixkes met ‘Kvraagetaan” op de radio. Wie heeft de tekst nog niet met de volle aandacht beluisterd? Het lied doet mij altijd een beetje weemoedig, zelfs nostalgisch worden. En het doet me denken aan al die leuke dingen die ik als kind deed.

Die dingen die we allemaal wel hebben gedaan toen we nog zo onbezorgd waren, vrij van verantwoordelijkheden en andere zware lasten op onze schouders: spelletjes uitvinden, wildplassen in de voortuin van de buren omdat we daar toevallig speelden zonder ons af te vragen of dat wel mocht, gekke situaties spelen met de Barbies, luidop zingen zonder na te denken of het wel mooi was wat we zongen, uitbundig lachen om het kleinste, brieven schrijven met een pennenvriend of -vriendin, …

Vooral dat laatste denk ik met heimwee aan terug. Een echte, ouderwetse brief schrijven: heerlijk lang en met krampen in de handen tot aan mijn naam komen om dan te weten dat ik heel erg hard mijn best gedaan had om “alles te geven” en te schrijven wat ik in mijn mars had.

Het mooie was dat ik wist dat de ander zou antwoorden – maakte niet uit of het een half jaar later was – en dat die persoon daar ook zijn of haar tijd in gestoken had.

Een brief schrijven ging zalig – goddelijk, zelfs – traag. Je had de tijd om over je woorden na te denken, mocht fouten maken in je hoofd… en die woorden kropen dan rustig uit je pen zoals een slak uit zijn huisje komt gekropen. Je mocht regelmatig eens glimlachen terwijl je je inbeeldde hoe die persoon zou reageren bij het lezen van die ene prachtige zin waar je zo lang over gedaan had om die op magische wijze uit je hoed te laten komen.

Tot voor een paar jaar schreef ik nog regelmatig een brief: met een toenmalige studiegenoot, met een spirituele dame, met een vriend van mijn ex,… mensen die net als ik ook zo over brieven schrijven dachten.

Een brief schrijven is echt…

Of ik daarmee wil zeggen dat een mail schrijven niet echt is? Ik weet het niet zo goed. Het is technologie. Het is vooruitgang. Alles moet sneller gaan. Netter zijn. Zonder schoonheidsfoutjes en misschien minder charmant?

Mails sturen is ook wel leuk, maar eerlijk gezegd mis ik het gevoel van brieven schrijven. Het is zoals een boek lezen: de wereld wordt een stuk vertraagd en af en toe heb ik dat nodig, met al die snelle gedachten in mijn hoofd.

Ben ik dan echt de enige die dit mist?

Barbara Dot